Η αναπτυξιακή δυσπλασία ή το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου είναι πάθηση που τα πρέπει να διαγνωσθεί το συντομότερο δυνατό στα νεογνά. Συνήςθως οι παιδίατροι είναι οι πρώτοι που το υποπτεύονται και παραπέμπουν το νεογνό σε ορθοπαιδικό για περαιτέρω διερεύνηση.
Η ασσυμετρία των δερματικών πτυχων στους γλουτούς και ο περιορισμός στο να << ανοίξει>> το ποδι είναι τα πρώτα σημάδια που συνήθως παρατηρεί ή γιαγια και επιμένει οτι το παιδί πρέπει να το δει γιατρός. Αν η ανατυξιακή δυσπλασία διαγνωσθεί μετά τον 6ο μήνα τα πραγματα δυσκολεύουν για την αντιμετώπιση της ενώ μέχρι τον 6 μηνα ο ορθοπαιδικός μπορεί να εφαρμόσει μια λειτουργική θεραπεία ανάλογα με την βαρύτητα του εξαρθρήματος του ισχίου με ζώνες τύπου συνηθως pavlik αργότερα και ιδιαίτερα μετα τον πρώτο χρόνο του νεογνού η αντιμετώπιση της συγγενούς δυσπλασίας του ισχίου είναι μόνο χειρουργική με διάφορες επεμβάσεις.
Η μέθοδος Hoffmann Daimler είναι λειτουργική μέθοδο αντιμετώπισης της αναπτυξιακής δυσπλασίας του ισχίου η οποια τροποποιήθηκε σε 7 σημεια απο τον Γ. Ν. Παπαδημητρίου τα τελευταία 40 χρόνια. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν σε παγκόσμιο έκγυρο διεθνους φήμης ιατρικό περιοδικό στην αμερική (JBJS American) και ελέχγθηκαν ολα τα περιστατικά για να διαπιστωθει η επιστημονική αρτιότητα αυτων που δημοσιευόταν.
Περιγραφή εικόνας
Ασθενείς που σύμφωνα με τα ως μέχρι τώρα επιστημονικά δεδομένα θα έπρεπε να αντιμετωπισθούν χειρουργικά αντιμετωπίσθηκαν συντητηρητικά με την τροποιημένη μέθοδο Hoffmann Daimler μέθοδο με πολύ σημαντική επιτυχία οπως αποδεικνύεται στις περιπτωσεις ασθενων μας. Η μέθοδος εφαρμόστηκε σε παιδάκια μεχρι τεσσάρων ετων με απόλυτη επιτυχία σε αντίθεση στη μεχρι τωρα ιατρικη πρακτική που απαγορεύει σχεδον δογματικά την χρήση λειτουργικής συντητηρητικης θεραπείας μετα την ηλικία των έξι μηνών. Παρακατω παρουσιαζονται ορισμένες απο τις περιπτωσεις και περισσοτερα περιστατικα
Παρακατω παρουσιαζονται ορισμένες απο τις περιπτωσεις και περισσοτερα περιστατικα
 |  |  |  |
|---|---|---|---|
 |  |  |  |
 |  |  |
Η αρχή της συντηρικης θεραπείας στηρίζεται σε μια απλή ιδεα. Τα ισχία θα βγουν απο την φυσιολογική ανατομική θέση του σε ενα νεογνό αν βάλουμε τα σκέλη σε εκταση και προσαγωγή οπως συμβαίνει για παράδειγμα στο φάσκιωμα το οποιο πρέπει να αποφευγεται τις συγχρονη εποχή γιατι ενά δυσπλαστικο ισχίο μπορεί να καταλήξει σε εξάρθρημα .....
Η βασική ιδέα στηρίζεται στο οτι με τον ειδικούς ιμάντες τύπου Hoffmann - Daimler κρατάμε τα πόδια σε αντίθετη θεση απο αυτή που οδηγουν το ισχίο σε εξαρθρημα δηλαδη σε απαγωγή και κάμψη οπως φαίνεται και στις εικόνες . Σιγα σιγά ομως με την δράση δηλαδή των ιδίων μυών που οδηγούσαν το ισχίο σε εξάρθρημα με φυσικό τρόπο η ανεστραμένη δράση των μυών σταδιακά οδηγεί το ισχίο στην ανατομική του θέση δηλαδή στην κοτύλη . Η εφαρμογή των ιμάντων είναι εύκολη και το παιδάκι το ανέχεται πολυ καλά. Αυτό φαινεται στα βιντεο1 και βιντεο 2
Ο χρόνος που απαιτείται για την πλήρη ανάταξη του ισχίου είναι μέχρι τρείς μήνες. Στην ουσία η βασικη ιδεα δεν διαφέρει απο αντιμετώπιση με την μεθοδο και τους ιμάντες Pavlik αλλα πιστευουμε οτι η μεθοδος Hoffmann Daimler με την τροποιηση της είναι καλυτερη γιατι μπορει να εφαρμοστεί σε μεγάλα παιδία μιά και ο ιμαντας Hoffman Daimler συγκρατει του μηρούς σε κάμψη και απαγωγη ενω στους ιμάντες Pavlik το ποδι συγκρατείται απο τον άκρο πόδα και αυτο είναι αδύνατο να εφαρμοστεί σε μεγάλα παιδία.
Στην δεύτερη φαση της θεραπείας δίνουμε τον κηδεμόνα απαγωγής τύπου Ηoffmann Daimler φαίνεται στο βιντεο και να βοηθήσουμε την κοτύλη να κάνει στέγη όπως φαίνεται απο τις για περιπτώσεις που παρουσιάζουμε αυτό στο χρόνο γίνεται σταδιακά χωρίς να χρειάζεται καμία επέμβαση. Το παιδί μπορεί να περπατά χωρίς κανένα εμπόδιο οπως φαίνεται στο βιντεο .
